Wat hebben kerk en voetbal gemeen?

Ik hoef niet naar de kerk... Waarom zou ik naar de kerk gaan? ...
Dit zei enkele maanden geleden een dierbaar persoon tegen mij..

Ik dacht -help-  en vroeg in gedachten  aan God om een goed en liefdevol antwoord hierop.
en God verhoorde mijn (schiet) gebed.

Ik mocht hem uitleggen dat -de kerk- niet een gebouw is, maar dat de mensen -de kerk- zijn. Broeders en zusters in de Heer.
Of dat nu in een prachtig eeuwenoud gebouw is, of dat mensen op een andere plek met elkaar het evangelie beleven, dat maakt niet uit.
In de Bijbel staat niet voor niets- Waar 2 of meer mensen in Mijn Naam bijeen zijn, daar zal IK zijn.
Veel mensen leggen de nadruk op- de kerk- als gebouw...
Vaak zien we dan ook dat deze nadruk alleen op zondagochtend en avond beleeft word. De rest van de week zit het kerkgebouw dicht, en is de drukte van de week 'genoeg' .

De kerk is geen gebouw ! De kerk zijn wij !

Na dit gezegd te hebben was zijn antwoord :  Waarom ga jij dan zondags nog naar de kerk (het gebouw) ? Als ik het ook zelf thuis kan beleven !
Op deze vraag had ik gehoopt,  en wetende dat hij een liefhebber van voetbal is, stapte ik in zijn wereld.

- Ik merkte op dat  het vast geweldig was om voetbal ,en alles wat met voetbal te maken heeft, te bekijken op de levensgrote flat-screen, aan de muur van zijn riante appartement.
Hij knikte instemmend. ja heerlijk om je passie, hobby en leven intens te beleven.
Ik vroeg hem waarom hij dan nog naar het voetbalveld ging? als hij heerlijk op de bank zijn passie kon bekijken en beleven.
Zijn antwoord liet niets aan de verbeelding over; Om daar de sfeer, het familiegevoel te proeven, te juichen ,te zingen en te klappen voor de club. Zijn gevoel intens te beleven langs de zijlijn.
Om een drankje te drinken met zijn vrienden, elkaar op te peppen of samen te genieten, verdriet te hebben of intens gelukkig met elkaar te zijn.
Samen te strijden tegen de tegenstander, één te zijn in passie, kracht, liefde en moed.
Wauw.. Geweldig als iemand zo mooi zijn passie kan uitdrukken.

Ik vertelde hem dat hij nu net zelf het antwoord had gegeven op zijn vraag aan mij; waarom ga jij zondags naar de kerk ?.

Nou simpel ;  Om daar de sfeer, het familiegevoel te proeven, te juichen, te zingen, en te klappen voor onze God! Om daar mijn gevoel intens te beleven.
Om een drankje te drinken met mijn broeders ,zusters en vrienden, elkaar te bemoedigen, samen lief en leed te delen, te lachen, te huilen en te bidden met elkaar.
Om samen te strijden tegen de tegenstander. (satan) één te zijn in passie, kracht, liefde en moed.

Een glimlach kwam om onze monden.
Onze ogen schitterden
We begrepen elkaar.
En Psalm 133 vers 1 klonk in mijn hoofd;

''Hoe liefelijk is het dat zonen van hetzelfde huis, als broeders samenwonen
  Daar het liefdesvuur niet word gedoofd''