zondag 16 november 2014

Laat een Christen zijn kind geloven in Sinterklaas?

Vandaag las ik in de E.O Visie een interessant stukje over: Laat een Christen zijn kind geloven in Sinterklaas?
Een aantal voor en tegenstanders schreven hier hun mening over.

Het stuk sprak mij erg aan omdat ik er op jonge leeftijd wel degelijk last van heb gehad toen ik erachter kwam dat mijn ouders mij jarenlang voorgelogen hadden over het bestaan van deze ''goedheiligman'' met zijn pieten.
Mijn ouders vierden dit feest gezellig met het gezin, schoenen werden gezet, er werd lekker gegeten, sinterklaasmuziek gedraaid, en natuurlijk kadootjes de volgende ochtend.  wat een gezelligheid! een leuk familiefeest.
Toch ondanks al die gezelligheid was er wel die leugen waarin mijn ouders mij vol lieten geloven en waar zij vol aan vast hielden en ook wel een beetje angst mee inboezemde, door te dreigen met de roe en dat je mee moest naar Spanje als je niet gehoorzaam was en dat Sinterklaas alles zag doordat de luisterpieten op het dak of in huis verstopt zaten..
Ik was een kind zoals kinderen zijn: die geloven dat je ouders de sterkste, de beste, de liefste, de knapste enz enz waren.
 Die geloven dat je ouders je de waarheid vertellen, of op zijn minst laten doorschemeren dat iets niet helemaal waar is... maar een leuke traditie, een toneelspel..
Ik was een kind die ook opgroeide met God, mijn ouders gingen naar de kerk, luisterde christelijke muziek, er werd gebeden en voorgelezen uit de Bijbel.
Als kind voelde ik daardoor een relatie met God.
Toch kwam dit wel op losse schroeven te staan toen ik ontdekte dat mijn ouders mij jarenlang hadden voorgelogen over sinterklaas.
Er kwam twijfel over dat andere ''verhaal'' wat zij mij ook al van jongs af aan verteld hadden: Over een God die alles wist..die je overal kon zien en zelfs je gedachten kende... Over de verhalen die ze mij verteld hadden uit de Bijbel.....  was dit dan wel waar? of was dit ook een traditie die ze volhielden terwijl ze beter wisten?
Als de mensen die je het meeste vertrouwd zo glashard kunnen liegen tegen je over een traditiefeestje.... wie kun je dan nog vertrouwen? ik was gekwetst en voelde mij echt vernederd. Ik dacht erover hoe ze misschien wel gelachen hadden als ik er vol intrapte als er zo'n verklede man in huis was, als er op de ramen gebonkt werd en er dan een zak vol kado's bij de deur stond, hoe allereerst bang en daarna enthousiast ik daarop reageerde..
... Ik voelde me uitgelachen... ik voelde me voor paal staan... ik voelde me vernederd als ik daaraan terug dacht.. Ik voelde me gekwetst en voorgelogen...en dat juist door de mensen die mij het dierbaarst waren...Mijn ouders.
Dit zegt natuurlijk heel veel over mijn persoonlijkheid als kind. Ik was (en ben) erg gevoelig en snel gekwetst in mijn hart.
Mijn ouders dachten gewoon een leuke traditie in stand te houden en zo een leuk familie feestje te hebben. Maar een leugen is een leugen hoe groot of klein ook...er bestaan geen leugentjes om bestwil of halve verhalen om iets in stand te houden.
Ik neem het ze niet kwalijk maar weet wel dat ik dit dus niet bij mijn eigen kinderen doe. Wij vieren zeker wel het feestje en gaan ook kijken naar de zogenaamde intocht van sinterklaas in de haven, maar van jongs af aan vertellen wij onze kinderen gewoon dat het verkleedde acteurs zijn en dat de kado's van papa en mama komen.
We vertellen dat er nagespeeld word dat er vroeger een goede man leefde die veel heeft betekent voor arme kinderen en dat wij dat leuk naspelen en zo tegelijkertijd een gezellig familie-zijn vieren.

Hier komen natuurlijk wel reacties op van ouders die dit belachelijk vinden, maar laat ik zo heel duidelijk zeggen: Ik voed mijn kinderen op in waarheid en relatie en niet in tradities, dogma's en menselijke verzinsels en religie.

Jezus is de weg , de waarheid en het leven.  Ik geloof dat er maar 1 weg is- namelijk de waarheid! en dit zal je het Leven geven. Dit is toch ook wat Jezus ons leerde!

Vier de tradities en de familiefeestjes! maar wees gewoon eerlijk tegen je kinderen, drijf het niet te ver door. Het feest is er niet minder om! dit merk ik duidelijk bij mijn eigen kinderen: ze genieten er gewoon intens van en tegelijkertijd genieten mijn vrouw en ik ervan omdat we weten dat we ze straks niet hoeven te vertellen dat we ze voorgelogen hebben... en er misschien daardoor een argwaan ontstaat naar ons en onze verhalen over relatie met God.

Wees gezegend


4 opmerkingen:

Aritha zei

Mooi geschreven. Ik herken veel in jouw verhaal van mijn man. Hij heeft iets dergelijks meegemaakt. Gewoon eerlijk zijn! Je kinderen niet voor de gek houden.

Unknown zei

Ariƫlla bedankt voor je bericht !

Henk van Blijderveen zei

Hoi Henk Pieter,

Ik heb jaren geleden een soortgelijk artikel geschreven en ik denk dat we "lotgenoten" zijn. :-)

Lees maar eens: https://www.christelijkecolumns.nl/sinterklaas-wie-kent-hem-niet/

Een hartelijke groet,

Henk





Anoniem zei

god en sinterklaas is inderdaad anders. zelfs sommige volwassenen geloven nog steeds in god.